|
|
ฉันเป็นเพียงนักเดินทางผู้เปล่าเปลี่ยว
เพียงเสี้ยวกลีบดอกฝันอันอ่อนไหว
ผ่านมาเพียงเพื่อจะผ่านไป
ให้ดอกฝันดอกใหม่ได้เบ่งบาน
สวัสดีครับเพื่อนๆ ผู้ผ่านมายังชายป่าระเบียงไพร ของผู้พเนจรในใจ ท่ามกลางกระแสสมัยของใครของมัน
เมื่อผ่านมาพบเจอ ก็เสมอว่ามีวาสนาต่อกัน ระเบียงไพรชายป่าฝันขอน้อมต้อนรับทุกท่าน ด้วยสายน้ำใสในลำห้วยลำธาร เชิญวักดื่มให้สำราญใจ
มาเถอะครับ มาร่วมสดับเสียงหรีดหริ่งเรไร ผู้บรรเลงด้วยเสียงดนตรีป่าอันจริงแท้ แม้ไร้รูปฉันทลักษณ์อย่างนิยมตามสมัย แต่มิอาจหมิ่นว่าไม่ไพเราะ
เมื่อมาแล้วก็ทายทักกันบ้าง จะลาจะร้างอย่างไรค่อยห่างไปไม่เสียหลาย เผื่อต้องใจเป็นสหาย จะได้ร่วมสำราญรสเมรัยแลกใจกัน
|
|
|
|